Van 25 januari tot 1 februari 2010 heeft een inventariserend veldonderzoek (IVO-P) plaatsgevonden in deelgebied Rijnvliet, gemeente Utrecht. Tijdens de daaropvolgende kleiwinning werden een verspreiding van handgevormd aardewerk en grondsporen zichtbaar. Daaropvolgend is besloten tot een definitieve archeologische opgraving in deelgebied Rijnvliet om verdere degradatie van de archeologische sporen te voorkomen en de archeologische resten ex situ te behouden. Dit onderzoek heeft plaatsgevonden van 12 april tot en met 10 mei 2010.

Het onderzoek heeft, naast een aantal verspreid gelegen sporen, twee herkenbare structuren opgeleverd. Structuur 1 (STR1) dateert vanaf het eind van de eerste eeuw voor Chr. tot in de eerste eeuw na Chr. en bestond uit een langwerpige, centrale kuil met daar omheen dubbele paalstellingen, staanders en wandpalen. Structuur 2 (STR2) was een vierpalige spieker die waarschijnlijk uit dezelfde periode stamt. Langs de zuidoever van de nabijgelegen restgeul lagen drie diepe kuilen met daarin houten staken en enkele (vrijwel) complete voorwerpen, waaronder een elzenhouten schaal. In de restgeul zijn aardewerk en dierlijk bot, enkele clusters houten staken en een aantal mantelspelden en armbandfragmenten aangetroffen. Hoewel STR1 niet door een vierkante of rechthoekige greppel wordt begrensd, zoals vaak wel het geval bij bekende vroeg-Romeinse cultusplaatsen, zijn er wel verschillende kenmerken die aangeven dat het hier om eenzelfde soort betekenisvolle plek gaat.

Het bijzondere karakter van deze vindplaats maakt duidelijk dat voor gelijksoortige landschappen, die een verspreiding van kleine, geïsoleerde, hoge woonplaatsen boden langs de vele riviertjes en restgeulen, fijnmazig en gericht archeologisch onderzoek noodzakelijk is. Alleen zo kan een goed beeld ontstaan over het gebruik en de beleving van het landschap aan de randen van gebieden met veel grotere nederzettingen.