Voorafgaand aan het veldwerk is een bureauonderzoek uitgevoerd en een Plan van Aanpak (PvA) opgesteld. Uit het bureauonderzoek blijkt dat het onderzoekstraject grotendeels binnen een oude meander van de Oude Maas ligt. Binnen het perceel ten noordwesten van het onderzoekstraject heeft al een archeologisch booronderzoek plaatsgevonden. Hier is geadviseerd om een proefsleuvenonderzoek uit te voeren. Ten zuiden van de straat De Oosters kruist het onderzoekstraject de Oude Maas. Hier kunnen resten van oude kaden, bruggen, afvaldumps en andere watergerelateerde vondsten verwacht worden. Ook doorsnijdt het traject een aantal oude wegen en mogelijk ook oude dijken van de Oude Maas. Op grond van eerder uitgevoerd onderzoek kunnen op de afzettingen van de oeverwallen van de Oude Maas resten uit de periode Romeinse tijd-nieuwe tijd verwacht worden. Ook in de dichtgeslibde geul van de Oude Maas kunnen resten uit de bovengenoemde perioden voorkomen. Door middel van een booronderzoek kan onder andere de ligging van de dichtgeslibde geul van de Oude Maas worden opgespoord. Verder kan met een booronderzoek de gaafheid van de bodem worden bepaald en hiermee de trefkans op archeologische resten.Uit het booronderzoek blijkt dat het onderzoekstraject door een verlande geul van de Oude Maas loopt en dat aan weerskanten van deze geul zandige stroomgordelafzettingen (oeverwallen) liggen die zijn afgedekt met klei. De afzettingen in de geul, boringen 19 t/m 27, worden gekenmerkt door kleiafzettingen waarin dunne zandbanden aanwezig zijn. Aan de zuidkant van de geul is in de geulvulling veen aanwezig wat op een geleidelijke verlanding wijst. In de boringen 20 en 21 bestaat de bouwvoor uit zand dat mogelijk bij een herinrichting is aangevoerd. Binnen de geulvulling kunnen watergerelateerde structuren/sporen aanwezig zijn die met een boor niet op te sporen zijn, zoals visweren, kades of gezonken vaartuigen. De boringen wijzen op een geleidelijke dichtslibbing van de geul waardoor eventueel aanwezige archeologische resten mogelijk goed behouden zijn. Deze resten kunnen zich in of net onder de veenafzettingen bevinden, ruwweg vanaf 1 m-mv. De zandafzettingen van de oeverwallen gaan via een scherpe grens over in een laag zandhoudende klei waarop sterk siltige klei ligt, die doorloopt tot in de bouwvoor. In deze afzettingen zijn geen laklagen aanwezig die wijzen op een rustige periode in de sedimentatie waarin het gebied bewoonbaar was. De scherpe grenzen tussen de verschillende bodemlagen wijzen erop dat er erosie van heeft plaatsgevonden voorafgaand aan de afzetting van nieuwe sedimenten. Vanwege deze erosie en het ontbreken van laklagen wordt de kans dat er op de oeverwallen bewoningssporen aanwezig zijn als laag ingeschat. Naar aanleiding van de uitkomsten van het booronderzoek adviseert MUG Ingenieursbureau b.v. om het grondwerk voor de nieuwe leiding binnen de geul van de Oude Maas archeologisch te begeleiden (boringen 19 t/m 27). De archeologisch interessante lagen komen in dit deel van het traject voor vanaf een diepte van ongeveer 30-40 cm-mv, onder de huidige bouwvoor. Voor de rest van het onderzoekstraject wordt aanbevolen om geen verder archeologisch onderzoek uit te voeren.Bij de veldkartering zijn tussen de boringen 1 t/m 9 enkele scherven gevonden die uit de late middeleeuwen en de nieuwe tijd dateren en zeer waarschijnlijk via bemesting op het land zijn gekomen. deze zij niet verzameld.
