Geïnterviewde 03 is kind van een Nederlandse militair en een Indonesische moeder, verwekt tijdens de koloniale oorlog 1946-1949 in Indonesië. De geinterviewde is geboren in Semarang, Java. De moeder S. werkte als jonge vrouw in de keuken van de kazerne in Semarang. Waarschijnlijk heeft zij een (korte of lange?) verhouding gehad met een van de legerkoks, van wie zij zwanger raakte. Toen S. een half jaar zwanger was, verdween de bewuste militair uit haar leven. Nadat de geïnterviewde was geboren, vertrok haar moeder naar Jakarta om werk te zoeken. Zij liet haar dochtertje achter bij haar moeder. Op vierjarige leeftijd werd de geïnterviewde door haar moeder en/of oma naar het weeshuis gebracht van de zusters Franciscanessen in Semarang. Hier kreeg ze onderwijs en een strenge opvoeding. Haar moeder kwam haar af en toe bezoeken, en eenmaal per maand en in de vakanties mocht ze naar haar oma.In de winter van 1965/1966 vertrokken de zusters definitief naar Nederland en namen een aantal meisjes uit het weeshuis, van wie bekend was dat zij een Nederlandse vader hadden, mee naar Nederland. Onder hen was de geïnterviewde . Zij kon nog kort afscheid nemen van haar moeder, die bijna een vreemde voor haar was. In Nederland werden zij ondergebracht in een kindertehuis en later in pleeggezinnen. Daarna bleef de geïnterviewde zelfstandig in Nederland wonen. Pas veel later ging ze terug naar Indonesië om haar moeder te zoeken en op zoek naar informatie over haar vader. Zij vond haar moeder twee jaar later pas terug, deze was inmiddels naar Bandung verhuisd.Haar moeder liet nauwelijks iets los over haar vader, alleen de naam X of Y of Z o.i.d. In haar schoolrapporten staat de naam X. Van een Indonesische keukenhulp hoorde ze iets meer, nl. dat haar vader legerkok zou zijn geweest en een embleem van een ketel op zijn mouw had. De geïnterviewde heeft haar vader ook later in Nederland nog wel gezocht, maar hem niet gevonden omdat ze geen juiste spelling van zijn naam had. Ze wil hem graag ooit een keer ontmoeten, om te zien hoe hij is. De geïnterviewde is gehandicapt aan handen en voeten (ze mist vingers) en zou bijv. graag willen weten of dat in de familie zit, wat ze van zijn uiterlijk geërfd heeft etc. Tegelijkertijd ziet ze tegen een ontmoeting op als ze hem zou vinden. Ze wil zijn leven niet verstoren als hij een nieuw gezin heeft en is bang dat men zou denken dat ze op een erfenis uit is.Projectbeschrijving ‘Oorlogsliefdekind’:Tijdens de dekolonisatie-oorlog met Indonesië onderhielden Nederlandse militairen contacten met de lokale bevolking, en dus ook met Indonesische meisjes. Regelmatig werden, vaak onbedoeld, uit deze verhoudingen kinderen geboren. Na de onafhankelijkheidsoverdracht in 1949 keerden de troepen terug naar huis. Een onbekend aantal Nederlands-Indonesische kinderen bleef achter bij hun moeder in het nieuwe Indonesië.Voor het project Oorlogsliefdekind zijn 18 Oral History interviews met vaders, moeders en de betreffende kinderen gedeponeerd bij DANS. De datasets van deze geïnterviewden bestaan uit audiovisuele interview opnames, de bijbehorende transcripties en eventueel aanvullende data zoals brieven, persoonlijke en officiële documenten, foto's en persoonlijk filmmateriaal van de geïnterviewde. Zie voor meer informatie de link naar de volledige projectbeschrijving met alle bijbehorende interviews verderop op deze pagina.English summary:Oorlogsliefdekind (Warlovechild) is a crossmedia project that consists of oral history interviews, a website in Dutch, Indonesian and English (www.oorlogsliefdekind.nl & www.warlovechild.org) and several media productions in cooperation with the Dutch broadcasters NPS, VPRO and the Digital Channel. A documentary Tuan Papa is produced for broadcast on Dutch and Indonesian television.
Date Submitted: 2010-03-09
