In opdracht van de gemeente ‘s-Hertogenbosch heeft BAAC bv een archeologische begeleiding protocol opgraven uitgevoerd in het plangebied Bruggen-Oosteinderweg te Rosmalen. De aanleiding voor het onderzoek was de geplande bouw van een woning binnen het plangebied. De begeleiding betrof het uitgraven van de bouwput van de geplande woning met een oppervlak van circa 140 m2.De bodemopbouw binnen het onderzoeksgebied is in principe uniform, afgezien van verschillen in dikte van de verschillende lagen en de mate van intactheid van het oorspronkelijke bodemprofiel. Het natuurlijk reliëf, oorspronkelijk oplopend van noord naar zuid, is geëgaliseerd door het hogere zuidelijke deel af te graven tot op het zelfde niveau als het noordelijk deel. Hierdoor is de bodemopbouwaan de zuidzijde verstoord tot diep in de C-horizont, terwijl de bodemopbouw aan de zuidzijde nog redelijk intact is. De bodemopbouw bestaat uit een plaggendek met daaronder een oude akkerlaag. Plaatselijk waren onder deze akkerlaag nog restanten van een B-horizont zichtbaar. In de C-horizont bevond zich een circa 10 cm dikke laag lichtgrijs tot grijs, plaatselijk houtskoolrijk, zand.Deze laag is het restant van een oude bodem die bekend staat als de Laag van Usselo. Deze laag vertegenwoordigt een oude begroeiinghorizont die zich ontwikkeld heeft op een voormalig landoppervlak, daterend uit het Allerødinterstadiaal (14.100 tot 12.900 BP).In de bouwput zijn in totaal 43 sporen opgetekend. Hiervan zijn er 37 als antropogeen of mogelijk antropogeen geïnterpreteerd. De overige sporen bestaan uit natuurlijke sporen en lagen. Van de antropogene sporen zijn er 31 geïnterpreteerd als paalkuil en één als kuil. De vijf resterende antropogene sporen zijn van recente verstoringen.De sporen bevonden zich aan de noordzijde van het onderzoeksgebied, op het lagere deel van een dekzandrug.Het hoger gelegen deel van de dekzandrug, voor zover gelegen binnen het onderzoeksgebied, bleek verstoord/afgegraven tot in de C-horizont. Het lijkt aannemelijk dat de sporen zich hier oorspronkelijk hebben voortgezet. De sporen bestaan uit 31 paalkuilen en één kuil. De meeste van deze sporen bevinden zich in een kleine concentratie waarin één structuur herkend kan worden. Het gaat hier om een zespalige spieker van 2,60 bij 2,25 meter. Geziende dichtheid en aard van de sporen lijkt het aannemelijk dat de vindplaats deel uitmaakt van een groter nederzettingsterrein. Op grond van het aangetroffen aardewerk kunnen de sporen gedateerd worden in de late bronstijd-ijzertijd.Eén versierde scherf suggereert een datering in de late bronstijd/vroege ijzertijd.Vindplaatsen uit deze periode zijn zowel ten noorden als ten zuiden van het plangebied bekend. Direct ten zuiden van het plangebied ligt een monumentterrein (CMA-nr 15526) dat onder andere twee vindplaatsen uit de ijzertijd omvat. Mogelijk behoort het onderzoeksgebied samen met dit monument tot één vondstcomplex.
Date Submitted: 2022-05-13
