In oktober en december 2020 is het plangebied Oostverbinding te Venray een archeologisch onderzoek uitgevoerd in opdracht van de gemeente Venray. De aanleiding hiervoor is de voorgenomen aanleg van een weg tussen de Henri Dunantstraat en de Stationsweg, om de verkeersdoorstroming te bevorderen. Landschappelijk maakt het plangebied deel uit van een hogere oost-west georiënteerde dekzandkop op circa 300 m ten noorden van het beekdal van de Oostrumsche Beek. Vrijwel direct ten noorden van het plangebied is een waterloop, de Zomp Graaf, in het landschap ingegraven, die in oostelijke richting afwatert en uitkomt in dit beekdal. De dekzandkop helt ter hoogte van het plangebied geleidelijk in noordelijke richting af.
In eerste instantie is op 15 en 16 oktober 2020 een proefsleuvenonderzoek (IVO-p) uitgevoerd waarbij nabij de Henri Dunantstraat een grafveld uit de Romeinse tijd is aangetroffen. Dit was geen totale verrassing, direct ten westen van het plangebied is begin jaren ’90 in het tracé van de A73 al een deel van dit Romeinse grafveld (vindplaats ’t Brukske) aan het licht gekomen. Naar aanleiding van deze eerste resultaten van het proefsleuvenonderzoek heeft de gemeente Venray besloten tot een doorstart naar een opgraving (DO) in het zuidelijke deel van het plangebied. De opgraving is uitgevoerd van 7 tot en met 15 december 2020, waarbij circa 2507 m2 is onderzocht. Het onderzoek in plangebied Oostverbinding vormt niet alleen een aanvulling op al bekende vindplaatsen (Romeins grafveld en middeleeuwse nederzetting) maar heeft ook een bijzondere prehistorische vindplaats opgeleverd. Door de tijd heen lijkt het gebied ter hoogte van plangebied Oostverbinding bewust te zijn uitgekozen. Een grafheuvel (vermoedelijke uit de late bronstijd) die meerdere keren lijkt te zijn vergroot, vertegenwoordigt het eerste gebruik van het gebied. Van deze grafheuvel(s) zijn alleen delen van randgreppels teruggevonden. In de vroege ijzertijd lijkt de plaats van de grafheuvel opnieuw bewust te zijn uitgekozen. Er worden ter hoogte van de grafheuvel meerdere kuilen gegraven waarin enkele bijzondere deposities zijn aangetroffen. Op grond van deze deposities wordt aangenomen dat hier rituele activiteiten hebben plaatsgevonden en er gesproken kan worden van een cultusplaats. Gezamenlijk vormen de kuilen een kring. In het centrum is een depressie (of kuil) aanwezig die of deel heeft uitgemaakt van de rituele activiteiten die hier hebben plaatsgevonden of een grafkuil betreft die tot de laatste fase van de grafheuvel gerekend moet worden. Aan het eind van de 2e eeuw na Chr. wordt het gebied met daarin een grafheuvel uit de bronstijd en een cultusplaats uit de vroege ijzertijd vermoedelijk bewust voor een derde keer uitgekozen. In het plangebied ontstaat een grafveld waarbij de oudere grafmonumenten en de cultusplaats (voor zover die nog zichtbaar was) niet gerespecteerd worden. In de Merovingische tijd wordt ter hoogte van het grafveld een nederzetting gesticht. Deze lijkt in de 5e eeuw ter hoogte van vindplaats ’t Brukske te ontstaan en breidt zich in de eeuwen daarop in oostelijke en westelijke richting uit. Het is aannemelijk dat de Romeinse grafheuvels ten tijde van de stichting van deze nederzetting niet meer zichtbaar waren. Het lijkt erop dat het gebied in de vroege middeleeuwen niet speciaal is uitgekozen vanwege het eerdere gebruik maar dat hier andere redenen aan ten grondslag hebben gelegen. Alle aangetroffen vindplaatsen zijn nog niet volledig begrensd en lopen buiten plangebied Oostverbinding verder door. Indien in de toekomst in de omgeving van het plangebied bodemverstorende activiteiten plaats vinden, wordt vervolgonderzoek aanbevolen om de vindplaatsen verder in kaart te brengen.
