In opdracht van WSG heeft het onderzoeks- en adviesbureau voor Bouwhistorie, Archeologie, Architectuur- en Cultuurhistorie (BAAC bv) een Inventariserend Veldonderzoek (IVO) door middel van proefsleuven, waarderende fase, uitgevoerd ter plaatse van het plangebied in de gemeente Breda (afbeelding 1). Het plangebied bevindt zich net buiten de bebouwde kom, ten westen van Breda en heeft een totale oppervlakte van circa 1,5 hectare. Het onderzoeksgebied - daar waar bodemverstorende maatregelen worden genomen - is circa 0,9 hectare groot.Aanleiding voor dit onderzoek is de bouw van een woonzorgboerderij. Met deze ingreep kunnen mogelijk aanwezige archeologische waarden verstoord worden.Voorafgaand aan het hier beschreven onderzoek is een cultuur-historische studie uitgevoerd door K. Leenders.1 Mede op basis van informatie uit het Archeologisch Informatie Systeem (Archis), het Actueel Hoogtebestand Nederland (AHN), historische bronnen en vondsten uit het verleden is een hoge of middelhoge verwachting voor het onderhavige terrein geformuleerd. Gezien de ontwikkelingsplannen was derhalve een vervolgonderzoek noodzakelijk, in de vorm van een Inventariserend Veldonderzoek door middel van proefsleuven (IVO-P), waarderende fase. Het veldwerk vond plaats op 24 en 25 september 2007. Het onderzoek is uitgevoerd conform het Programma van Eisen (PvE) en het handboek Kwaliteitsnorm Nederlandse Archeologie (KNA) versie 3.1.2Het onderzoek toonde aan dat het oude esdek vrijwel overal was opgenomen in de bouwvoor. Slechts plaatselijk was nog een mogelijke oude akkerlaag aanwezig maar het terrein is grotendeels verstoord door recente grondverbeteringen, verstoringen en verploeging. Hierdoor is overal sprake van een A/C profi el. De in het cultuurdek aangetroffen vondsten wijzen op een laat ontstaan van dit pakket, tussen circa 1700 en 1900. Een grote verstoring in het noordelijke deel van werkput 2 heeft vermoedelijk te maken met de boerderij die er volgens het minuutplan uit 1811-1832 heeft gestaan (bijlage 4).19In het zuidelijke deel van zowel werkput 1 als 2 werd een sloot aangetroffen. Gezien het feit dat beide sloten in elkaars verlengde liggen was mogelijk sprake van één geheel. Ook de overlappende datering van de er in aangetroffen vondsten - tussen 1700 en 1900 - lijkt deze conclusie te bevestigen. De kadastrale minuut van 1811-1832 toont echter dat zich toen alleen ter plaatse van werkput 1 een sloot bevond (bijlage 4). Mogelijk wijst het kavel ten zuiden van de centrale boerderij op een nieuwe perceelsindeling waarbij het westelijke deel van de sloot - ter plaatse van werkput 2 - voor 1811-1832 buiten gebruik is geraakt. Gezien de aangetroffen vondsten werd het oostelijke deel van de sloot vermoedelijk tussen 1811-1832 en 1900 gedempt.Op het onderzoeksterrein zijn geen vondsten of sporen aangetroffen die ouder zijn dan de laat-17de eeuw. De oxidatieverschijnselen in het zuidelijke deel van het onderzoeksterrein alsmede de vele grondverbeteringen wijzen er op dat het terrein voorheen mogelijk te nat is geweest voor bewoning. Oudere bewoningssporen kunnen ook zijn verdwenen als gevolg van de bodemverstorende activiteiten die op het terrein hebben plaatsgevonden.