p basis van de resultaten geldt voor wat betreft het Neolithicum een lage archeologische verwachting, aangezien in die tijd het plangebied in een waddenzee gelegen heeft. Deze omstandigheden waren dermate nat, dat ze geen bewoningsmogelijkheden bodem. Er zijn immers ook geen aanwijzingen of sporen van bodemvorming of rijping in de top ervan waargenomen. De kans dat zich daarom een intacte vindplaats uit het Neolithicum in het plangebied bevindt is hierdoor klein. De top van het veen is niet meer intact en zichtbaar veraarde trajecten ontbreken. Ook binnen het veen zijn geen aanwijzingen voor relevante bodemniveaus waargenomen. Zodoende is de archeologische verwachting op resten uit de periode Bronstijd-Vroege Middeleeuwen laag. Voor wat betreft de Late Middeleeuwen-Nieuwe tijd is de verwachting in het plangebied hoog. In het westen en noorden van het plangebied zijn hiervoor concrete aanwijzingen aangetroffen tijdens het booronderzoek. Hier is een boring gestaakt in puin (mogelijk als onderdeel van historische bebouwing) en zijn dikke antropogene, historische ophooglagen aanwezig van zandig veen. In combinatie met het gegeven dat vanaf het begin van de 17e eeuw in het plangebied bebouwing aanwezig is evenals in het 5 begin van de 19e eeuw kunnen in dit deel van het plangebied onder de huidige bebouwing en verharding oudere bebouwingsresten aanwezig zijn. Gezien de dikte van de ophooglagen en de ouderdom van Leimuiden kunnen in het plangebied resten te verwachten zijn die teruggaan tot in de 12-13e eeuw, zo’n beetje de beginfase van Leimuiden.