Op basis van het uitgevoerd bureauonderzoek wordt duidelijk dat het plangebied in een dynamisch gebied ligt waar bewoning vanaf het laat-neolithicum mogelijk was. Binnen het plangebied zijn geen archeologische waarden bekend. In de wijde omgeving van het plangebied bekende vindplaatsen wijzen op bewoning van het gebied vanaf de ijzertijd. Uit het gespecificeerde archeologische verwachtingsmodel blijkt dat er een middelhoge archeologische verwachting geldt voor nederzettingsresten uit de periode vanaf het neolithicum tot en met de vroege middeleeuwen. Voor de late middeleeuwen en nieuwe tijd geldt een lage verwachting. Archeologische resten tot en met de vroege middeleeuwen verwacht op een diepte vanaf 1 meter –NAP, ofwel 5,87 meter maaiveld (huidige maaiveld ligt tussen de 4,87 en 6,60 meter +NAP). In de 18e eeuw lag het plangebied in een ontgonnen duingebied. Sinds 1720 ligt het dorp Ter Heijde op de huidige locatie. Sinds circa 1766 is de Slaperdijk aangelegd, een dijklichaam waarop het plangebied is gelegen. Sindsdien is het plangebied onbebouwd gebleven. Als gevolg van de ligging op een opgehoogd lichaam, de relatief kleinschalige verstoringen binnen de reeds aanwezige verstoringen (huidige fietspad) en met een verstoringsdiepte van maximaal 0,81 meter onder maaiveld, wordt de kans zeer klein geacht dat er ten behoeve van de reconstructiewerkzaamheden (verleggen fietspad) eventueel aanwezige archeologische resten kunnen worden aangetast. Voor het plangebied wordt om bovenstaande redenen geen archeologisch vervolgonderzoek noodzakelijk geacht.