Mevrouw HA is de dochter van katholieke boerenmensen. Zij heeft het dorpsleven op Tanimbar nog gekend. Als meisje wilde ze non worden, maar de inval van de Japanners maakte dat ze noodgedwongen ook op het land ging werken. Ze vertelt over de honger tijdens de Japanse bezetting, over wreedheden van de Japanners.Na de Japanse bezetting trouwt ze in 1948 met haar man, die toen al bij het KNIL zat. Ze vertelt over het leven van een soldatenvrouw, die steeds na een luttel aantal maanden haar man naar weer een andere legerplaats moest volgen, over de gevechten tegen het Indonesische leger waar haar man aan deel moest nemen.In 1951 vertrekt ze met man en oudste kind met de New Australia naar Nederland. Mevrouw beschouwt haar vertrek naar, en haar verblijf in Nederland als een ingreep van God. Niettemin onderhoudt ze contacten met familie op Tanimbar en moedigt ze haar kinderen en kleinkinderen aan hetzelfde te doen.

Date Submitted: 2010-03-23

Veel van de Molukse KNIL-militairen die tussen 1951 en 1953 naar Nederland kwamen, waren getrouwd. In dit project komen een aantal van hun echtgenotes aan het woord. Hoe hebben de Tweede Wereldoorlog, de Japanse bezetting en de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd de keuzes van deze vrouwen beïnvloed? En waren ze betrokken bij het besluit van hun mannen te strijden tegen de Indonesische onafhankelijkheidsbeweging? De interviews maken duidelijk welke ingrijpende gevolgen die beslissing had voor de persoonlijke relaties van de vrouwen en de relatie met hun geboorteland.De getuigenissen leveren een genuanceerd en genderspecifiek beeld op van het leven en de keuzes van Molukse KNIL-militairen. Ze vormen daarmee een waardevolle aanvulling op de geschiedschrijving van de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië. Maar ze vertellen ook over de nasleep ervan: de Indonesische revolutie, de onafhankelijkheid, de strijd om de inrichting van het nieuwe Indonesië, de proclamatie van de Republiek der Zuid-Molukken en de opheffing van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger.