BAAC heeft van 30 mei tot en met 14 juli 2023 in opdracht van Movares Adviseurs en Ingenieurs een opgraving uitgevoerd in het plangebied Amersfoort, A28/A1 Knooppunt Hoevelaken – onderzoeksgebied 15a, opgraving vindplaats 27. Tijdens het onderzoek zijn veertien opgravingsputten met een totale oppervlakte van ruim 6000 m2 onderzocht.

Het gebied bevindt zich binnen de gemeente Amersfoort, direct ten noorden van het knooppunt Hoevelaken. Het gebied wordt begrensd de Holleweg in het zuiden, graslanden ten oosten en westen en graslanden met een hoge aarden geluidswal in het noorden. Het plangebied zelf bestaat uit grasland met op enkele plaatsen begroeiing in de vorm van braamstuiken, hoge struiken en bomen. De zones met begroeiing zijn niet onderzocht.

De bodem heeft in het onderzoeksgebied een gelijkaardige opbouw en bestaat uit een AC-profiel met op enkele plekken nog een restant van een podzolbodem. De bodem bestaat uit een bouwvoor, een restant van een plaggendek, gevolgd door een ploeglaag waar materiaal van de A- en de C-horizont vermengd zijn en ten slotte de C-horizont. Het restant podzolprofiel bestaat uit een B- en/of BC-horizont.

Binnen het onderzoeksgebied zijn ruim 800 sporen aangetroffen, uit de sporen konden 8 structuren worden herleidt en aantal aan een erf gerelateerde elementen zoals waterputten en een aantal bakstenen structuren.

Afgaande op oude kaarten zijn er alleen bijgebouwen en verkavelingsstructuren teruggevonden. Andere structuren, zoals het hoofdgebouw, ontbreken. Dit is een algemeen bekend probleem met sporen van bewoning in de nieuwe tijd, In deze periode werden de gebouwen vaak niet meer opgetrokken uit ingegraven houten palen, maar zijn zij gefundeerd op bakstenen poeren of helemaal in baksteen opgetrokken en daarmee veel minder diept gefundeerd. Sporen van het stenen gebouw zijn daardoor na de sloop geheel verdwenen. Hiervan rest nog een zone met verstoringen, een aantal bakstenen elementen en twee putten. De grot e hoeveelheid paalkuilen zonder structureel verband, kuilen en sporen van uitbraak van gebouwen zijn een goede indicatie dat er inderdaad gebouwen aanwezig zijn geweest, zoals ook uit de verschillende kaarten van 1900 tot nu te zien is (geraadpleegd: Topotijdreis; in het rapport zal hier verder op ingegaan worden).

Er zijn tijdens het onderzoek resten gevonden van twee erven, een deel van de structuren komt nog niet voor op de kadastrale minuut 1811-1832. De structuren dateren in de 2e helft van de 18e eeuw, het gaat om een schaapskooi en een schuur, beidde gebouwen waren van hout. Van een groot langwerpig gebouw, mogelijk een tabaksschuur, zijn door latere verstoringen geen sporen meer terug gevonden. Gezien de hoeveelheid puin in de omgeving zal het gebouw deels in baksteen zijn uitgevoerd. De twee waterputten en gemetselde bakken behoren tot twee gebouwen die na de sloop van het lange gebouw in het onderzoeksgebied zijn te zien. Ook van deze gebouwen zijn door latere sloopactiviteiten geen sporen meer te zien.

Naast de resten van deze erven zijn er resten van de verkaveling en infrastructuur in het onderzoeksgebied terug gevonden. Deze bestaan uit greppels en twee wegen en beslaan drie fasen. De jongste fase dateert uit de periode 1750- 1850 en valt samen men de resten van de twee erven.

De aangetroffen sporen maken niet direct onderdeel uit van het historische erf Hoog en Wel, dit erf heeft meer ten zuidoosten van de vindplaats gelegen. Mogelijk heeft de gevonden schaapskooi nog bij dit erf gehoord.

adobe acrobat document, 9.0