Uit het bureauonderzoek blijkt dat binnen het plangebied geen bekende archeologische waarden aanwezig zijn. Wel zijn binnen een straal van 500 m diverse archeologische overblijfselen uit de ijzertijd, Romeinse tijd en de vroege en late middeleeuwen aangetroffen. Deze overblijfselen liggen op oeverzones van de Hoorzik, Velddriel en Afgedamde Maas stroomgordel en op een rivierduin. Het westelijke deel van het plangebied valt op de stroomgordel van Hoorzik, die vermoedelijk actief was van 2545 tot 1477 (d.w.z. in het laat-neolithicum tot in de midden-bronstijd). De top van de stroomgordel van Hoorzik bevindt zich tegenwoordig aan of net onder het maaiveld. Bij een oeverwarwaldoorbraak is een langgerekte crevasse ontstaan die het plangebied op meerdere plekken doorkruist. Op basis van het bureauonderzoek geldt een hoge archeologische verwachting op het aantreffen van (nederzettings)resten uit de ijzertijd-Romeinse tijd en de middeleeuwenVanwege het aanleggen van kabels en leidingen is de bodem in delen van het tracé tot de geplande graafdiepte van 70 cm –mv reeds geroerd. Vanwege deze ondergrondse infrastructuur zijn een achttal boringen vervallen.Uit het veldonderzoek blijkt dat een zwak humeuze bouwvoor van gemiddeld 20 à 40 cm dik voorkomt die bestaat uit klei met soms wat baksteenpuin (répac). Veelal komt hieronder komklei voor. Al naar gelang de positionering in het veld is de dikte van het pakket komklei enkele decimeters tot meer dan twee meter dik.in het oostelijke deel van het tracé bestond de ondergrond grotendeels uit komgrond. Crevasseafzettingen zijn hier niet aangetroffen. In het centrale deel van het plangebied (boringen 16 tot en met 23) komt over het algemeen een 0,7 tot 2 m dik pakket kalkloze crevasseafzettingen voor met daaronder kalkrijk beddingzand. In dit deeltracé is een crevasselichaam met meerdere geulen aangeboord. Plaatselijk ligt de top van de crevasse direct onder de bouwvoor.Waarschijnlijk lopen in het westelijke deel van het plangebied meerdere geulen in de ondergrond. Zo ligt de top van de oever ter plaatse van boring 25 circa 25 cm hoger in het landschap ten opzichte van de belendende boringen 24 en 26. Het 60 cm dikke oeverpakket ligt direct op kalkloos beddingzand, terwijl in de boringen 24 en 26 komafzettingen in de ondergrond zijn aangetroffen. Dit deel hoort vermoedelijk niet bij de meandergordel van Hoorzik maar betreft een restgeul of crevasse. Verder oostwaarts zijn de beddingafzettingen kalkhoudend en worden begrenst door kalkhoudende sterk siltige klei met zandlagen en sterk siltig zand (boringen 29 en 30). Laatst genoemden betreffen mogelijk een oever. In de boringen 31, 32, 35 en 36 komen beddingafzettingen (kronkelwaard?) van de meandergordel van Hoorzik in de ondergrond voor. Beddingafzettingen zijn in de boringen 37 tot en met 40 niet meer aangetroffen. In de boringen 37 en 38 ligt de top van en oeverwal op een vergelijkbare hoogte met boring 25 hoog in het landschap (circa 2,5 m +NAP). De kalkloze oeverafzettingen zijn hier gezien de abrupte overgang naar het onderliggende kalkrijke sediment in een hoog energetisch milieu afgezet op een oudere meandergordel. Deze meandergordel is ook in boring 39 onder komklei aangetroffen. In boring 38 is tussen 60 en 70 cm –mv een fragment natuursteen aangetroffen in de top van het jongste pakket oeverafzettingen. Het betreft een stukje leisteen dat mogelijk een fragment dakbedekking kan zijn geweest. Het is onduidelijk of deze in situ of ex situ afkomstig is. Binnen de maximale verstoringsdiepte is het potentiële bewoningsniveau op crevasse- dan wel oeverafzettingen niet aangetroffen. De huidige geplande werkzaamheden zorgen daarmee voor acceptabele verstoring.