In het midden van de jaren ’80 van de vorige eeuw vond de verbreding van het Kanaal Wessem-Nederweert plaats. Door de Archeologische Werkgroep Philips van Horne werd daar in de periode 1985-1989 archeologische onderzoek uitgevoerd op beide kanaaloevers. Het onderzoek “Nederweert-Wesssemerdijk” stond onder leiding van STRABO/Alfons Bruekers en vond plaats onder auspiciën van de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek en van Rijkswaterstaat.
Bij het onderzoek werden opgegraven en gedocumenteerd: 1. Romeinse begraafplaats met crematiegraven (deels opgegraven) 2. Romeinse nederzetting bestaande uit vier boerderijen en bijgebouwen 3. Drie laat-middeleeuwse (12e eeuwse) schipvormige boerderijen met bijgebouwen en waterputten 4. 15e eeuwse waterput en bewoningssporen 5. Nederzettingsterrein uit de Late Ijzertijd 6. Subrecente sporen (loopgraven en schuttersputjes) uit WO II. 7. Contour van een grote omwalde en van dubbele spitsgracht omringde structuur uit de Romeinse tijd (parallel van de vluchtburcht in Weert-Laarderweg?) 8. Laatmiddeleeuwse leemwinningsputten
In deze rapportage wordt geen verslag van de opgravingsresultaten gegeven, maar slechts een voorstel voor een beschermingscontour. Het onderzoek heeft namelijk aangetoond dat de archeologische potentie van het betreffende gebied bijzonder hoog is, en de bewaringstoestand van de ondergrondse sporen opvallend goed. Gezien deze ebwezen potentie verdient het gebied de hoogste archeologische beschermingsstatus.
