Laagland Archeologie heeft in juni 2020 een Inventariserend veldonderzoek - proefsleuven uitgevoerd aan de N34 te Klijndijk, gemeente Borger-Odoorn (DR). De aanleiding van het onderzoek vormt de reconstructie van de bestaande ongelijkvloerse kruising van de N34 en de Slenerweg, ten westen van Klijndijk. Eventueel aanwezige archeologische waarden kunnen als gevolg van grondwerkzaamheden verloren gaan.
Op het terrein is eerder archeologisch onderzoek uitgevoerd door middel van een bureauonderzoek in combinatie met verkennende boringen. Op basis van dat onderzoek is door het bevoegd gezag, de gemeente Borger-Odoorn, besloten dat er een vervolgonderzoek door middel van proefsleuven uitgevoerd diende te worden. Er gold een hoge verwachting voor het aantreffen van een Celtic Field, vuursteenvindplaatsen en een mogelijk laat-middeleeuws/nieuwe tijds erf.
Het veldonderzoek conform het SIKB KNA Protocol 4003-proefsleuven is uitgevoerd op basis van een door de gemeente Borger-Odoorn goedgekeurd Programma van Eisen. Het onderzoek bestond uit het aanleggen van 24 proefsleuven. Binnen een zone met een hoge verwachting op vuursteenvindplaatsen zijn voorafgaand aan het graven van de proefsleuven, in zeven van de 24 proefsleuven zeefputten uitgegraven. In deze zeefputten zijn vakken van 50 bij 50 cm in lagen uitgezeefd.
Op basis van de verwachtingen in het PvE konden er sporen en resten verwacht worden van een Celtic Field, vuursteenvindplaatsen en een erf uit de Late-Middeleeuwen of de Vroege-Nieuwe tijd. Van zowel het Celtic Field als het erf zijn geen sporen aangetroffen. Voor wat betreft het Celtic Field is in de relatief smalle onderzochte zone gebleken dat daar de bodem zodanig is geroerd tot in de BC-horizont of dieper, dat eventuele sporen ervan niet meer aanwezig kunnen zijn. Het laatmiddeleeuwse erf is niet waargenomen, wat vermoedelijk te maken heeft met egalisatie van het oorspronkelijke maaiveld. Direct onder de bouwvoor was daar enkel nog de C-horizont aanwezig. Ook zijn er geen archeologische indicatoren aangetroffen zoals bijvoorbeeld baksteengruis, keramiek of houtskool.
In de zone met de verwachting van vuursteenvindplaatsen zijn in de zeefvakken wel vuursteenvondsten aangetroffen. De vuursteen dateert in ieder geval voor een aanzienlijk deel uit het Mesolithicum. De dichtheden blijken laag tot zeer laag te zijn en op grond van de geomorfologische situatie en vondstmeldingen wordt aangenomen dat het gaat om een ‘achtergrondruis’ van vuursteen in de periferie van grotere vindplaatsen die aanwezig waren ter plaatse van de huidige N34, en de aan de westzijde daarvan grenzende groenstrook. Deze vindplaatsen zijn bij de aanleg daarvan geheel verstoord. Ook binnen het onderzochte gebied moet rekening worden gehouden met een aanzienlijke verstoring van de vindplaats. Omdat het merendeel van de vuursteen is aangetroffen in de bouwvoor, is de waarde van deze vindplaats gering en is deze daardoor als niet behoudenswaardig beoordeeld.
Opmerkelijk is nog een aangetroffen spoortje met crematieresten en houtskool. Het is een onderkant van een afgetopte kuil. De crematieresten zijn dierlijk, wat vrij opmerkelijk is. Het houtskool en de crematieresten zijn middels 14C-datering gedateerd tussen 900 en 808 v. Chr.. Het kan niet worden beoordeeld of er nog meer van dergelijke sporen zijn te verwachten. Wellicht liggen die in de directe omgeving van het aangetroffen spoor. Op basis van de datering kan worden overwogen om daar nog aanvullend onderzoek te verrichten.
