De grootvader van Ervan Paturusi (1975) was bevelhebber van de guerrilla, zijn vader Emil blijft het enige kind. 'Mijn moeder werd weduwe toen ze 22 jaar oud was. Ze is nooit meer getrouwd. In 1948 verhuisde ze naar Jogjakarta om metafysica te studeren.’ Hij werd grootgebracht door zijn oma terwijl zijn moeder politiek actief werd. Ze stichtte een islamitische vrouwenorganisatie, werkte mee aan de Bandung-conferentie in West Java en aan de Indonesische grondwet. Hij is trots op zijn moeder: 'Ze werden constituante genoemd. Zij is één van de honderd bekende Indonesische vrouwen.' Toen hij 4 jaar was, hoorde hij voor het eerst over wat er gebeurd was. Net als zijn vader wil hij geen compensatie maar ziet hij liever een politiek proces tussen Nederland en Indonesië,dat de onafhankelijkheid van 1945 erkend wordt, want dat is waar de guerrilla eigenlijk voor had gevochten. Dat zou gelijkwaardigheid scheppen, want vele Indonesiërs voelen zich volgens hem – ondanks de overwinning – nog steeds ondergeschikt aan de Nederlanders.
