In het gespecificeerd archeologisch verwachtingsmodel is uitgegaan van een middelhoge verwachtingswaarde voor vindplaatsen vanaf de late ijzertijd. Uit het bureauonderzoek blijkt dat het plangebied ten oosten van de historische stadskern van Harlingen ligt, in een kweldergebied dat vanaf circa 250 vC bewoonbaar is geweest. Vanaf dan lijkt het gebied voldoende droog te zijn geweest voor menselijke bewoning. Resten ouder dan de late ijzertijd werden dan ook niet verwacht. Op de kadastrale kaart uit 1832 van Fryslân zijn ter hoogte van het plangebied een huis met erf, een boomgaard en een sloot aanwezig. In het plangebied werd verwacht dat de bodem mogelijk al deels verstoord was. In totaal zijn tijdens het veldonderzoek zes boringen verricht. De bodemopbouw van het plangebied bestaat uit een bouwvoor en een geroerd, deels opgebracht pakket op natuurlijke kwelder- en getijdenafzettingen. Tijdens het veldonderzoek is een archeologische laag aangetroffen uit de nieuwe tijd en er zijn archeologische indicatoren gevonden uit de nieuwe tijd. De archeologische vondsten houden waarschijnlijk verband met de bewoning zoals afgebeeld op de Kadastrale Minuut van 1811-1832. Er zijn tijdens het veldonderzoek aanwijzingen gevonden voor de aanwezigheid van een vindplaats in het plangebied.