Archeologisch onderzoek uitgevoerd voor de geplande uitbreiding van het bedrijventerrein Leersum. Een eerste veldonderzoek is uitgevoerd in oktober 2006. Daaruit is gebleken dat enkele delen van het plangebied, met name in het noordelijk deel, verstoord zijn als gevolg van landbewer-king. In deze delen worden geen goed bewaarde archeologische waarden meer verwacht. In het zuidelijke deel van het plangebied zijn toen wel archeologische waarden aangetroffen, welke gedateerd kunnen worden in het Laat-Neolithicum en in de Late IJzertijd. In dit gedeelte was er mogelijk sprake van het voorkomen van een behoudenswaardige vindplaats. Aan de hand van de resultaten van dat onderzoek was het echter nog niet mogelijk om een uitspraak te doen over de precieze aard en de begrenzing van de archeologische waarden, omdat er geen grondsporen waren aangetroffen. Daarom was men toen van mening dat het noodzakelijk was om vervolgonderzoek uit te voeren.
Tijdens de tweede fase van het veldonderzoek zijn er in het zuidelijke gedeelte van het plangebied uiteindelijk vier extra sleuven getrokken en twee kleine proefputjes gegraven. De twee extra sleuven die in het noordelijk deel van het plangebied gepland waren, konden opnieuw niet worden aangelegd. De eigenaar weigerde vooralsnog de betredings- en graaftoestemming.
Dit rapport betreft dus feitelijk alleen het verslag over het uitgevoerde vervolgonderzoek in het zuidelijk deel van het plangebied. Echter het bevat tevens een herzien advies voor het noordelijk deel van het plangebied.
Tijdens dit onderzoek zijn enkele grondsporen aangetroffen. Het aardewerk dat daarbij werd gevonden, komt goed overeen met dat uit de eerste fase van het onderzoek. Verder is in het aardewerk de periode van de Bronstijd iets duidelijker in beeld gekomen.
De grote spreiding van sporen en vondsten lijkt echter niet direct te wijzen op een nederzettingsterrein, of beter gezegd nederzettingsterreinen uit verschillende perioden. Toch zullen deze gezien de aard van de sporen, onder andere enkele brandkuilen, in de nabijheid moeten hebben gelegen. Mogelijk zullen dergelijke nederzettingen meer naar het westen op de Ameronger Eng hebben gelegen. Dit is het AMK-terrein 12170, dit heeft al de status “van hoge archeologische waarde”.
Waardering van de vindplaatsen in het zuidelijk deel van het plangebied heeft geen behoudenswaardige vindplaatsen opgeleverd. Voor het zuidelijk deel wordt daarom geen verder vervolgonderzoek aanbevolen, deels omdat de weinige sporen zeer verspreid voorkomen.
Voor het noordelijk deel van het plangebied blijkt dat door een correctie op de gegevens betreffende de grootte van de deelgebieden (zoals in een eerdere versie van dit rapport gebruikt), er reeds van een voldoende dekkingsgraad sprake is, om een uitspraak over dit deelgebied te kunnen doen. Nader onderzoek wordt ook hier niet meer noodzakelijk geacht. In 2006 was reeds aangetoond dat hier geen sporen verwacht hoeven te worden, mede gezien de daar aanwezige verstoringen door landbewerking.
Daarom wordt geadviseerd het gehele plangebied vrij te geven, zonder verdere noodzaak tot archeologisch onderzoek.
