Herinneringen van inwoners uit Vught en Cromvoirt aan het bestaan van een concentratiekamp in hun directe omgeving en aan de hulp die aan gevangenen kon worden verleend door personen die vanwege hun dagelijks werk regelmatig in het kamp kwamen.Geïnterviewde 09 (* 1935) was nog maar een jongen toen kamp Vught in gebruik werd genomen. Hij hielp gevangenen die van station Vught naar het kamp liepen door met een wagentje bagage te vervoeren voor niks, of soms een kleine fooi, al naar gelang de mensen wilden en konden geven. Geïnterviewde vertelt over de route van station Vught naar het kamp, en beschrijft de colonne van gevangenen en de bewaking. Hij mocht niet met de gevangenen praten, maar wel meelopen. Geïnterviewde heeft geen briefjes of eten voor hen meegenomen. Ook heeft hij geholpen met het tillen van stenen en hij hield de voerman gezelschap. Zijn vader werkte als automonteur bij de Wehrmacht in Duitsland, het sturen en ontvangen van brieven verliep goed alsof het geen oorlog was. Zijn moeder werkte als werkster bij een Duitse instantie. Door tussenkomst van haar werkgever werd hij weer vrijgelaten nadat hij betrapt was bij het rapen van gevallen steenkool uit de trein. Ook heeft hij wel geweren en granaten mee naar huis genomen, die zijn opa grotendeels terugbracht, en van de vliegtuigen metaal afgehaald. Hij vertelt hoe zijn opa viste met behulp van deze granaten. Geïnterviewde heeft geen akelige ervaringen met Duitsers. ’s Nachts kwamen ze wel huiszoeking doen wanneer er een gevangene gevlucht was.Op de ochtend van de bevrijding sliepen er enkele Duitse soldaten in het hooi. Zij gaven zich zonder problemen over aan de Engelsen. Geïnterviewde heeft geen specifieke nare herinneringen aan de oorlog.

Date Submitted: 2010-03-11