In opdracht van Woonzorg Projectontwikkeling heeft BAAC van 23 april 2012 tot en met 27 april 2012 een inventariserend veldonderzoek door middel van proefsleuven (IVO-P) uitgevoerd in het plangebied Biest 47-51 te Weert. De aanleiding voor het onderzoek was de planvorming ten behoeve van nieuwbouw binnen het gebied. Het plangebied bevindt zich op en net ten noorden van het terrein van het kasteel van de heren van Weert, de familie Van Horne. Het kasteel, later bekend onder de naam Aldenborgh, werd vermoedelijk rond 1300 gebouwd, in dezelfde tijd dat de waterloop de Weerterbeek werd aangelegd. Deze waterloop diende om de nederzetting Weert en het kasteel van water en een omgrachting te voorzien. De kasteelgracht bevond zich ter plekke van het zuidelijk deel van het plangebied. De gracht, oftewel de Weerterbeek, werd in de nieuwe tijd versmald, in de 19de eeuw rechtgetrokken, en in de 20ste eeuw deels gedempt. Ten westen van het plangebied is nog een deel van de waterloop aanwezig. Het kasteelterrein werd in de 15de eeuw overgedragen aan de Franciscaner kloosterorde, welke hier tot 1996 gevestigd was. Op de kaart van Jacob van Deventer uit omstreeks 1565 staat ten noorden van de gracht om het kloosterterrein een weg aangegeven, die zich ook nu nog binnen het plangebied bevindt. Het noordelijke deel van het plangebied bevindt zich buiten de grenzen van het voormalige kasteelterrein. Het is gelegen in het gehucht De Biest, dat vermoedelijk in de late middeleeuwen buiten de in die periode opkomende stad Weert ontstond. Op de kaart van Jacob van Deventer is ter plekke van het noordelijk deel van het plangebied bebouwing aan de straat Biest aangegeven. Uit het tijdens het onderzoek aangetroffen aardewerk blijkt dat het plangebied vanaf de 16de eeuw continu in gebruik is geweest. Enkele scherven geven aan dat er in de 10de-11de eeuw sprake was van bewoning op of in de omgeving van het plangebied. Het gebied is in de loop van de tijd variërend tussen 1,30 en 1,00 m opgehoogd. De ophogingen bestaan in de westelijke helft van het gebied voornamelijk uit humeuze, donkere, puinhoudende grond. Het lijkt te gaan om tuingrond, zoals te verwachten op achterterreinen. In het oostelijk deel, nabij de straat Biest, zijn meer diverse ophogingen aangetroffen van wat minder humeuze, lichte grond of met veel meer puin. Ook werden verschillende bestratingen en vloeren aangetroffen. De lagen zijn typisch voor intensief bewoond gebied. Op de percelen aan de straat Biest zijn veel bebouwingsresten aangetroffen. Het muurwerk, de bestratingen en vloeren blijken met behulp van de huidige gegevens vaak lastig te dateren; het oudste muurwerk kan niet nauwkeuriger dan vóór of in de periode 1650-1750 worden gedateerd. Het meeste muurwerk lijkt uit de 19de eeuw te stammen, en een deel uit de 20ste eeuw. Het muurwerk bevindt zich vaak op, nabij of in het verlengde van de perceelsgrenzen en grenzen van bebouwing die op de kadastrale minuut uit 1832 te herkennen. In het zuidelijke deel van het plangebied werden een klein deel van de insteek en enkele vullingslagen van de voormalige kasteelgracht van de Aldenborgh aangetroffen, die hier ook tijdens het inventariserend veldonderzoek in 2010 was aangetroffen (Krekelbergh 2011). Dit deel van de gracht is in de nieuwe tijd versmalt en daarbij gedeeltelijk gedempt. Door de beperkte mogelijkheden kon tijdens het onderzoek niets over de breedte, diepte en het verloop van de gracht worden vastgesteld. Met behulp van de onderzoeksgegevens is voor het plangebied een waardering en aanbeveling opgesteld. Er zijn in het gebied twee vindplaatsen aangewezen; vindplaats 1 is de bebouwing aan de straat Biest; het noordelijk deel van het plangebied. Vindplaats 2 is de gracht van het voormalige kasteelterrein in het zuidelijke deel van het plangebied. Van beide vindplaatsen is een deel als behoudenswaardig aangemerkt. Dat betekent dat in geval van verstoring ten gevolge van voorgenomen bouwactiviteiten wordt aanbevolen deze delen op te graven (een gedetailleerde uitleg is te vinden in hoofdstuk 6 van het rapport).