geslacht: Vrouw land van herkomst: Iran klasse in land van herkomst: Middenklasse leeftijd aankomst NL: 0 (6 mnd) stad: Amsterdam vluchtreden: Veilgheid voor haar en haar zus ivm politieke onrust (en bombardementen) in Iran door Iran-Irak oorlog en daarna wilden haar ouders toch niet terug ivm islamitische regime. Zij waren ook politiek actief. relaties met eigen gemeenschap: Ze heeft een aantal Iraanse vrienden, maar die horen volgens haar bij haar multiculturele vriendengroep. Ze heeft het over 2 types Iraniërs: “Het zijn de Iraniërs die in Nederland wonen met de gedachtes en regels van Iran, maar je hebt ook Iraniërs die hier hebben opgegroeid met de gedachte en regels van Nederland maar wel met de opvoeding van Iran. Heel veel meisjes, die ik had leren kennen van mijn leeftijd, die deden alles stiekem. Daarom heb ik geen Iraanse vriendinnen jammer genoeg, maar wel Iraanse vrienden.” Verder expliciet band met Iraanse cultuur en familie benoemd. opleiding: Bedrijfsadministratie en management beroep land van herkomst: - werk in NL: Eigen bedrijf (evenementen organisatie) kinderen: 0 bijdrage aan de stad: Freelancer voor gemeente Amsterdam: “..als ik vind dat een buurt iets nodig heeft, dan maak ik daar een heel thema van en laat ik het zien aan de gemeentebestuur en die gaan kijken of dat echt nodig is in de buurt. Bijvoorbeeld in Amsterdam Osdorp op basisscholen worden kinderen in hokjes geplaatst en als je in school gaat, zie je dat kinderen niet met elkaar spelen, maar in groepen [op basis van afkomst] spelen. En toen vond ik dat de gemeente Osdorp daar echt iets aan moet doen. Ik heb 70 mensen geïnterviewd. Ouders, kinderen, alle afkomsten, en ik heb er een boek van gemaakt en dat bij alle scholen neergelegd en aan alle ouders gratis gegeven. Het kan in meerdere delen van Amsterdam gebeuren, maar in Osdorp viel het gewoon heel erg op.” En organiseert evenementen, wat ze erg belangrijk vindt en altijd wil blijven doen omdat het mensen bij elkaar brengt. opvallend/bijzonder: Doordat ze ziek was als driejarige, kwam haar ‘hele’ familie bij elkaar in Nederland. Ze herinnert zich niks van haar tijd in Iran en is blij dat ze geen trauma heeft opgelopen daar. Haar oma was erg belangrijk voor haar en als object koos ze oude brillen van haar. Haar passie ligt in het bedrijfsleven en dansen was en is haar hobby. Ze gelooft in God maar is niet religieus, noemt haar hond haar kindje en houdt ervan (diverse) mensen bij elkaar te brengen. In Iran voelde ze zich niet vrij en elke dag bang. “Enige belangrijke in mijn leven is mijn vrijheid en als ik die niet heb dan raak ik in paniek. Amsterdam, Nederland eigenlijk, it is the freedom! ”