Uit het veldonderzoek blijkt dat in het plangebied afzettingen aanwezig zijn die te relateren zijn aan de ligging in een estuarium en vervolgens de delta van de Oude Rijn. Onderin de boringen (tussen 320 en 400 cm -Mv; 2,4 á 3,2 m -NAP is strandzand aanwezig, dat is afgedekt door wadafzettingen. Als gevolg van vernatting van het gebied heeft veenvorming plaatsgevonden. De sedimentatie die na deze veenvorming heeft plaatsgevonden is het gevolg van de ligging in de delta van de Oude Rijn, waarbij eerst een pakket komafzettingen zijn afgezet. Deze worden afgedekt met een laag veen en wederom komklei. Plaatselijk wordt deze opbouw doorsneden door enkele geulen, die vermoedelijk het gevolg zijn van een toename van de invloed van de zee in het achterland. Hierbij is een vertakt krekenstelsel gevormd, waar deze geulen aan worden toegewezen. Hierop is vermoedelijk bewoning mogelijk geweest vanaf de Late IJzertijd-Romeinse Tijd. De top ervan ligt in deelgebied B en C op een diepte tussen 170-190 cm -Mv (-1,0 á -1,4 m NAP) en in deelgebied D op 90-150 cm -Mv (-1 á -1,6 m NAP). In deze gebieden is in het westen sprake van een kleine zone met oeverafzettingen. De oeverafzettingen, komklei of geulafzettingen worden afgedekt met overstromingsafzettingen, die het gevolg zijn van zee-inbraken gedurende de Late Middeleeuwen. Door deze overstroming is een deel van de komklei en de oeverafzettingen geërodeerd. Mogelijk is hier nog wel een intact sporenniveau aanwezig, zoals in de omgeving van het plangebied ook het geval is. Ter plaatse van de oeverafzettingen kan de middelhoge verwachting worden gehandhaafd. Getuige de aanwezigheid van een humeuze top in de geulafzettingen kunnen deze wel als intact worden beschouwd. Hierop geldt een middelhoge verwachting voor de periode IJzertijd – Middeleeuwen.