In thema 2a van het onderzoeksprogramma zijn veranderingen in de waterhuishouding gerelateerd aan bodemeigenschappen en de gevolgen daarvan voor de conservering van afgedekte archeologische vindplaatsen in Flevoland bestudeerd.
De belangrijkste conclusie uit het onderzoek is dat op basis van het conserveringsmodel er op de korte en middellange termijn (circa tot 10 en tot 100 jaar) als gevolg van hydrologische veranderingen en ingrepen weinig tot geen negatieve effecten te verwachten zijn op het archeologisch bodemarchief in Flevoland. Wel kunnen op basis van het model gebieden worden aangeduid waarin op de belangrijkste archeologische niveaus nu al oxische omstandigheden heersen.
Deze gebieden liggen met name het oostelijk deel van Oost Flevoland. Hier is de top van het Pleistoceen vaak verspoeld en is de deklaag dun. Op middellange termijn (circa 10 tot 100 jaar) zijn vanuit autonome ontwikkeling alleen aan de randen van deze gebieden negatieve effecten te verwachten.
Eventuele negatieve effecten op de conserveringstoestand van de in dit onderzoek onderzochte archeologische niveaus (te weten Laagpakket van Wormer en top Pleistoceen) treden pas op over een lange periode (honderden jaren). Het effect van kalkuitloging zal over 500 jaar merkbaar zijn in de gebieden met een dunne deklaag (de gebieden die nu ook al zijn geoxideerd).
Dit speelt echter alleen buiten landbouwgebieden: door bekalking zal nooit verzuring op kunnen gaan treden in landbouwgebieden.
Het onderzoek heeft op een aantal punten tot nieuwe inzichten geleid met betrekking tot de effecten van veranderingen in de grondwaterhuishouding op het archeologische bodemarchief van Flevoland sinds de inpoldering. Daarnaast is duidelijk geworden dat op een aantal aspecten die relevant zijn voor dit onderzoek de bestaande kennis onvoldoende of onvolledig is. In het rapport is een overzicht opgenomen van deze kenniswinsten en kennislacunes, zoals die in dit onderzoek naar voren zijn gekomen.
Vanuit deze kennislacunes is vervolgens een aantal aanbevelingen geformuleerd, waarvoor in de toekomst nader onderzoek noodzakelijk is om het conserveringsmodel te kunnen verbeteren en verder te preciseren.
