Deze man woonde tijdens zijn jeugd in Nederlands Indië, voor zijn gymnasium verhuisden ze naar Nederland. In 1945 meldde hij zich als vrijwilliger om Indië te bevrijden van de Japanners. Opgewekt vertrok hij eind 1946 naar Indië, hij had geen idee wat hem te wachten stond. Hij noemt zichzelf achteraf naïef. Hij stond wel achter de eerste maar niet meer achter de tweede politionele actie. Gevangenen zag hij gemarteld worden met elektroshocks tijdens verhoor. In 1949 ging hij terug naar Nederland, waar hij een studie Rechten begon. Daar was hij bij de oprichting van de Hap van Jan. Hij vindt dat de Indië-veteranen vergeten veteranen zijn.