Deze veteraan uit Limburg begon in 1978 met de dienstplicht. Hij werd landmeter. Hij meldde zich aan voor uitzending naar Libanon en vertrok in 1979. Daar kreeg hij afkeer van hoe de Israëliërs de Palestijnen behandelden. De sfeer in de groep was goed en redelijk informeel. Een collega overleed doordat een drietonner op een mijn reed, daar moet hij nog altijd veel aan denken. Er was wel sleur in het kampement: elke dag was hetzelfde. Heimwee had hij niet, en het beetje angst dat hij voelde hield hem alert. Tijdens de missie overleed zijn vriendin en hij werd eerder gerepatrieerd dan de anderen, wat hij slordig vond gaan. Samen met zijn vrouw en kinderen maakte hij in 2005 een terugkeerreis. Hij vond het goed te ervaren dat de lokale bevolking de UNIFIL-militairen dankbaar was voor hun aanwezigheid. Hij is er trots op dat hij UNIFIL-veteraan is, dat er iets bereikt is in Libanon.
