Op 2 mei 2011 heeft BAAC een inventariserend veldonderzoek door middel van proefsleuven uitgevoerd binnen het plangebied Rijksstraatweg 219 te Elst, in de gemeente Rhenen. Op 10 juni 2011 zijn twee aanvullende proefsleuven gegraven om tot een goede waardering van vindplaats 2 te kunnen komen. De beslissing om over te gaan op het uitvoeren van een IVO-P is genomen op basis van een eerder uitgevoerd bureau- en booronderzoek van het plangebied. De oppervlakte van zowel het plangebied als het onderzoeksgebied is circa 2200 m2 waarvan circa 380 m2 middels proefsleuven is onderzocht. Er zijn vier proefsleuven aangelegd, drie in het noorden van het terrein, de ander in het zuidwesten. De proefsleuven waren 20 tot 25 meter lang en 4 meter breed. De bodemopbouw in de proefsleuven bestond van boven naar beneden uit een laag donker grijs-bruin zwak siltig zand met kiezels, daaronder een laag bruin, donker grijs gevlekt, zwak siltig, matig fi jn zand met kiezels, vervolgens een laag bruin, zwak siltig, matig grof zand met grote kiezels en tenslotte een licht geel-bruin, zwak siltig, matig fi jne laag zwak siltig zand met grind. De bovenste laag is te interpreteren als een bouwvoor (Ap-horizont) met een dikte variërend tussen 35 tot 45 cm. De laag daaronder is een BC-horizont waarna de C-horizont zich aandient. Er zijn twee vindplaatsen geconstateerd. Vindplaats 1 bestaat uit twee fragmenten bewerkt vuursteen. Deze zijn beide in proefsleuf 1 gevonden aan de onderkant van de verploegde bouwvoor. Het lijkt daarom waarschijnlijk, dat het vuursteen niet in situ is gevonden, maar in ieder geval enkele meters verplaatst is ten opzichte van de originele depositie. Gezien het kleine aantal vondsten die op enige afstand van elkaar lagen lijkt het onwaarschijnlijk dat op de onderzoekslocatie signifi cant meer vuursteen aanwezig is. Het vuursteen kan slechts ruim gedateerd worden tussen het Mesolithicum en het Neolithicum. In het noordelijk deel van proefsleuf 2 zijn drie sporen gevonden die enige ouderdom lijken te hebben. In twee aanvullende proefsleuven zijn nog twee kuilen gevonden die in elk geval niet recent lijken te zijn. Samen vormen deze vindplaats 2. Er is geen daterend materiaal aangetroffen in of bij de sporen waardoor het moeilijk is deze te dateren. Het is ook niet zeker dat alle sporen die tot de vindplaats zijn gerekend daadwerkelijk tot dezelfde periode behoren. De paalkuilen zouden onderdeel uit kunnen maken van een gebouw, maar hier zijn geen aanwijzingen voor gevonden. Binnen het onderzoeksgebied is het onwaarschijnlijk, dat zich nog veel sporen bevinden behorend tot de vindplaats. Het is echter niet uitgesloten, dat de vindplaats verder doorloopt richting de aangrenzende percelen. Op basis van het onderzoek en de daaruit voortvloeiende waardering wordt de vindplaats niet behoudenswaardig geacht en een vervolgonderzoek wordt niet geadviseerd voor de onderzoekslocatie.