Deze veteraan werd geboren in een niet-orthodox Joods gezin in Amsterdam. Zijn vader deed dienst bij het Korps Motordienst en daar wilde hij bij zijn oproep voor militaire dienst in 1939 ook graag bij. Hij was chauffeur en kreeg bij het Korps Motordienst rijlessen en motortechniek. In 1943 moesten alle Nederlandse militairen zich bij de Duitsers melden als krijgsgevangene. Dat deed hij samen met een Joodse vriend, als Joden werden ze gelijk apart gezet. In het plaatsje Deep was een Joods krijgsgevangenenkamp, waar al Franse en Hongaarse krijgsgevangenen zaten en zij bij werden geplaatst. Doordat hij Frans sprak, kon hij met de Franse krijgsgevangenen communiceren en Franse les geven aan Nederlandse jongens. Ze moesten zwaar werk doen, maar wel in de buitenlucht. De Duitsers hielden zich aan de conventies van Geneve in de omgang met de krijgsgevangenen. Hij keerde als enige van zijn familie terug na de oorlog, de anderen waren door de Duitsers omgebracht. Achteraf denkt hij dat zijn krijgsgevangenschap hem het leven heeft gered.
