Tijdens een inventariserend onderzoek door middel van boringen en een proefsleuf van het terrein in 2005/6 bleek reeds dat het plangebied archeologisch waardevolle resten bevat die goed zijn geconserveerd. Het definitief onderzoek is uitgevoerd door Archol in het voorjaar van 2007. Dit onderzoek heeft aangetoond dat het gebied nederzettingssporen uit de late prehistorie en de Late Middeleeuwen bevat. Tijdens de vroege ijzertijd bevond zich hier een erf. De opgraving heeft verspreide sporen van kuilen en paalkuilen uit deze periode opgeleverd. Slechts één cluster paalkuilen is tot een structuur te herleiden. Het betreft hier een drieschepige, rechthoekige structuur van het Osse huistype 3B met gepaarde wand- en buitenpalen. Een volgende fase van gebruik is pas veel later, in de Late Middeleeuwen (1280-1350). Ook hier vormt een structuur het meest in het oog springende relict. Het betreft hier een rechthoekig huis met direct ten zuiden hiervan een waterput. Daarna zijn er geen zichtbare aanwijzingen meer voor bewoning, maar wel voor agrarisch gebruik van het plangebied. Perceleringsgreppels, hekwerkjes, een klein bijgebouwtje en een hooimijt zijn rond de 15e eeuw in gebruik geweest.