In 2007 heeft er in het gebied van Papegaaienbek en kop van Beer (Rotterdam) een archeologisch vooronderzoek naar de Laat Glaciale / vroeg Holocene delta-afzettingen van Rijn- en Maas plaatsgevonden. Deze afzettingen lagen op een diepte van 17 - 23 m -NAP. Uit eerder archeologisch onderzoek is gebleken dat in deze afzettingen zich archeologische waarden uit het laat paleolithicum en mesolithicum kunnen bevinden. Tijdens het archeologisch vooronderzoek van 2007 zijn ondermeer prospectieve steekboringen gezet. Deze steekkernen zijn gebruikt om de ouderdom en afzettingscondities van de vroeg Holocene afzettingen in het gebied van Papegaaienbek en de Kop van Beer te reconstrueren, met als doel een archeolandschappelijk verwachtingsmodel voor dit gebied op te stellen. Menselijke vestigingsplaatsen en hun activiteiten zijn in de steentijd sterk gekoppeld geweest aan de natuurlijke mogelijkheden en randvoorwaarden die het paleolandschap bod. Voor het archeologisch verwachtings- en prospectieonderzoek van deze tijdperiode is het van groot belang deze mogelijkheden en randvoorwaarden goed te kennen. Het paleolandschappelijk onderzoek kende een getrapte aanpak. Eerst werden de veenafzettingen gedateerd met behulp van de radioactieve koolstofmethode. Daarna werd doormiddel van een verkennend pollen- en diatomeeënonderzoek ('scan') bekeken of deze paleocologische indicatoren aanwezig waren in de vroeg Holocene sedimenten en welke monsters het beste geanalyseerd konden worden (selectie) in een paleo-ecologische vervolgstudie (telling). In dit eindrapport worden de resultaten gepresenteerd van de ouderdomsbepalingen, het scanonderzoek en de paleobotanische analyse. Aan de hand daarvan worden conclusies getrokken over de landschapsgenese van de diepliggende, vroeg Holocene delta-afzettingen in het studiegebied en wat dit betekent voor de archeologische verwachting van deze laageenheden.