Deze veteraan vertrok in 1947 als dienstplichtige naar Nederlands Indië waar hij werd ingedeeld in de stafcompagnie. Hij zat in een eenheid die informatie zocht met betrekking op waar de TNI zat en welke mensen de lokale bevolking lastig vielen. Het kameraadschap in de groep waardeerde hij zeer. De bevolking stond over het algemeen positief tegenover de Nederlandse militairen. Hij vond in het begin dat Indië bij Nederland moest blijven, maar gaandeweg drong het tot hem door dat het weinig zin had om in Indië te blijven. Wat de lokale bevolking wilde, werd hem niet duidelijk. In mei 1950 keerde hij terug naar Nederland, waar hij na een paar maanden een studie in Leiden begon. Daar kwam hij in aanraking met de sociëteit de Hap van Jan, bestaande uit Indiëgangers.
