In juni 2020 is een archeologisch vooronderzoek uitgevoerd in een plangebied aan het Zandpad en de Smithilseweg in Nieuwenhoorn (gemeente Hellevoetsluis). De aanleiding voor het onderzoek vormt de aanvraag van een omgevingsvergunning voor de sloop van de bestaande bedrijfsbebouwing en de realisatie van nieuwe woningen.
In het plangebied is volgens het bestemmingsplan Zandpad 36 Hellevoetsluis een bouwregeling en een omgevingsvergunning voor werken, geen bouwwerk zijnde, voor bouw- en graafwerkzaamheden die dieper reiken dan 40 cm -Mv en die een oppervlakte groter dan 100 m2 beslaan. Dit betekent dat gezien de omvang van de voorgenomen bodemingrepen archeologisch vooronderzoek nodig is.
Op basis van het archeologisch vooronderzoek valt af te leiden dat de op voorhand veronderstelde redelijke tot hoge archeologische verwachting enigszins te nuanceren is. Allereerst is de top van de wadafzettingen die vermoedelijk deel uitmaken van de Afzettingen van Calais, ongerijpt, slap en geërodeerd. De kans dat hierin nog archeologische resten aanwezig zullen zijn, is zeer klein. De verwachting op resten uit het Neolithicum is dus laag. Dit geldt eveneens voor de aanwezigheid op resten uit de periode Bronstijd-Late Middeleeuwen. Het in die tijd bewoonbare Hollandveen is niet (meer intact) in de ondergrond aanwezig en vermoedelijk geërodeerd, vlak voordat de in de ondergrond aanwezige wadafzettingen van de Afzettingen van Duinkerke-III tot stand zijn gekomen. Eventuele relevante archeologische resten in de top van het veen zullen hiermee eveneens zijn verspoeld.
In de top van Afzettingen van Duinkerke-III kunnen theoretisch gezien resten sinds de aanleg van de polder in 1369 aanwezig zijn. De kans hierop is echter klein. Ten eerste ligt het plangebied buiten de historische kern van Nieuwenhoorn, dat tegen het einde van de 14e eeuw op de dijk ten noordwesten van het plangebied is gesticht. Tevens staat ter plaatse van het plangebied op 17e eeuws kaartmateriaal geen bebouwing ingetekend. Hiermee bestaat het vermoeden dat dit ook zo was in de periode ervoor. Tot slot zijn tijdens het veldonderzoek dijkdoorbraakafzettingen gevonden, die abrupt dan wel erosief op de eronder gelegen wadafzettingen liggen. Deze dateren getuige historisch kaartmateriaal in ieder geval voor het einde van de 17e eeuw. In combinatie met het ontbreken van sporen van bodemvorming aan de basis van de dijkdoorbraakafzettingen, is de archeologische verwachting op intacte resten uit de periode Late Middeleeuwen-Nieuwe tijd naar beneden (laag) bij te stellen. De enige resten die in het plangebied aanwezig zullen zijn, zijn te relateren aan de bestaande bebouwing, die in opzet teruggaat tot in het begin van de 19e eeuw.
